در این مقاله تأثیر تغییر در عیار سیمان (از 350 تا 3 450 ) بر خواص خوردگ ی بتن ها ی حاو ی نانوذرات س یلیس بررسی شده است. بهره گیری از نانو تکنولوژی در سال های اخیر، چشم انداز گسترده ای را برای توسعه و بهبود خواص بتن ایجاد کرده است؛ ولی مطالعات اندک و محدود انجام شده در ارتباط با کاربرد نانوذرات در بتن، تنها به مطالعه بهبود مشخصات فیزیک ی و برخی خواص دوامی بتن در اثر کاربرد این مواد محدود می شود؛ و به اندرکنش پیچیده این ذرات با ترکیبات بتن و محدودیت ها ی عملی ساخت اشاره نشده است. نتایج آزمایش مقاومت و پتانسیل الکتریکی و نفوذ یون کلر نشان می دهد که ذرات نانوسیلیس، نفوذ یون کلر را در بتن کاهش داده و مقاومت خوردگی را افزایش می دهد؛ ولی این تأثیر با افزایش عیار سیمان در طرح اختلاط به شدت نشان می دهند که ذرات نانوسیلیس به دلیل سطح ویژه زیاد و فعالیت بالای پوزولانی، با افزایش عیار SEM کاهش می یابد. مشاهدات سیمان در طرح، ساختاری ناهمگون و با منافذ بزرگ در بتن به وجود می آورند که این امر موجب افزایش نفوذپذیری و ضر یب نفوذ یون کلر، حتی بیش تر از بتن های معمولی، می شود.