چرا دستگاه های دولتی سراغ توسعه دهنده های خصوصی می روند

جایگاه توسعه دهنده خصوصی، در توسعه زیرساختها

توسعه دهنده خصوصی برخلاف دستگاه دولتی بیشتر نگاهش بر اقتصاد طرح و پایداری مالی پروژه است. لذا ملاحظات لازم برای بازگشت سرمایه را در زمان تعریف طرح یا طراحی مدل کسب و کار پروژه در نظر می گیرد. توسعه دهنده در انتخاب عوامل اجرایی محدودیت های دولتی را نداشته و تمرکزش بر خرید کالا و خدمات با بالاترین کیفیت است و نه لزوما هزینه کمتر. توسعه دهنده، سازمان پروژه را به نحوی انتخاب می کند که منافع عوامل پروژه همراستا با اهداف پروژه باشد و نهایتا تقسیم ریسک به صورت هدفمند بین عوامل صورت گیرد . توسعه دهنده بر اساس توجیه اقتصادی پروژه و اعتبار حرفه ای توسعه دهنده می تواند تامین مالی پایدار برای طرح فراهم کند به نحوی که نگرانی بابت کمبود منابع مالی تا زمان تحقق محصول وجود نداشته باشد و بازگشت سرمایه معقولی برای همه بازیگران تضمین شود توسعه دهنده از حایگاه بخش خصوصی مخاطرات محیطی را در نظر گرفته و اهداف پروژه را مبتنی بر یک برنامه ریزی واقع بیانه ای انجام می دهند.

توسعه دهنده پیش نیازهای لازم برای تحقق طرح را فراهم سازی کند. طرح توسعه را اماده نماید، مجوزها را اخذ کند، عناصر اجرایی طرح را استخدام نماید، تامین مالی پروژه را به انجام رساند، مدیریت روند اجرا را به هدایت نماید و نهایتا محصولات را بفروش رساند. توسعه دهنده به نوعی مسولیت های مالک و صاحب امتیاز را بر عهده میگیرد ولی این همه را بصورت ارائه خدمات و در قالب دریافت هزینه صورت می دهد . غالبا حق الزحمه توسعه دهنده بصورت درصدی کامزد از درامدهای طرح می باشد توسعه دهنده در صورتیکه دارای توان فنی و اعتباری کافی باشد، برای مالک این مزیت را دارد که بدون فشار اضافی مالی یا اجرایی اهداف توسعه طرح را محقق می کند و در طرف مقابل برای سرمایه گذاران این اطمینان را ایجاد می کند که از سرمایه انها یک سازمان حرفه ای و متعهد حمایت می نماید.