تاثیر سبک رهبری سازمان بر عملکرد پروژه

یکی از فاکتورهای اساسی در کدیریت پروزه سازمان نحوه اعمال حاکمیت و قدرت از طرف رهبری سازمان بر روی پروژه و کارکنان پیروژه ای است. به نحوی که اطمینان حاصل شود که کارکنان اهداف سازمان را به درستی دذرک کرده و در روند پروژه با تعهد به اجرا می گذارند. در غیر اینصورت رابطه رابطه شکست خورده ای ایجاد می گردد که باعث ضعف پروژه و یا تضاد بین اسزمان و روند پروؤژه می گردد. این مسیر صحیح و اصولی پیش نخواهد رفت مگر آنکه سبک رهبری انتخاب شده توسط مدیران سازمان متناسب و با شناخت لازم باشد.

روشی که رهبر سازمان، برای راهبری کارکنان و رسیدن به اهداف مدنظر خود اعمال می کند، سبک رهبری می نامند. به بیان دیگر نحوه استفاده رهبر از قدرت و نفوذ را سبک رهبری گویند. سبک رهبری اساسا شیوه نگرش مدیر نسبت به نقش خود و کارکنان است. بر اساس مدل هرسی و بلانچارد چهار سبک رهبری وجود دارد: سبک دستوری، سبک متقاعد کننده، سبک مشارکتی و سبک تفویض کننده اختیار.

ولی کدام سبک رهبری مناسب است؟ واقعیت آن است که هیچ سک رهبری بر دیگری مزیتی ندارد و در واقع استفاده از هر کدام از سبک های رهبری بستگی به میزان بلوغ و آگاهی کارکنان سازمان دارد. جدول زیر نشان دهنده این تمایز در استفاده از سبک های رهبری است. به عنوان نمونه وقتی کارشناسان آگاهی دارید که وظایف خود را به خوبی می دانند و این توانائی را دارند که امور محوله را پیگیری نمایند، استفاده از سبک دستوری که نیازمند مداخله زیاد رهبر بوده و قدرت عمل کارمند را کم می کند، مطمنا نتیجه مناسب نخواهد داشت. و بر عکس در سازمانی که کارکنان با توان کارشناسی پائین دارند و یا در کارهائی که پیچیدگی زیاد داشته یا تجربه کافی برای انجام آنها وجود ندارد، استفاده از سبک حمایتی یا مشارکتی نتیجه ای به مراتب بهتر از سبک رهبری واگذاری اختیار خواهد داشت.

۱- سبک دستوری Directive Leadership: در این سبک که به شدت طرفدار کار و بسیار کم توجه به کارمند است، کارکنان دقیقا می‌دانند که سازمان از آنها چه توقعی دارد و در این راستا دستورات روشنی از طرف رهبر به آنان ابلاغ می‌شود.

۲- سبک متقاعد کننده یا رهبری حمایتی Supportive Leadership: در این سبک رهبر به صورت همزمان نسبت به مقوله کار و کارمند توجه شدید نشان می‌دهد.

۳- سبک مشارکتی Participative Leadership: این سبک شدیدا طرفدار کارمند و بی‌توجه به کار است. در این سبک رهبر از کارمندان به طور وسیعی نظر و پیشنهاد دریافت می‌کند لیکن درخصوص اخذ تصمیمات نهایی تفویض اختیاری صورت نمی‌پذیرد.

۴- سبک واگذاری اختیار: در این سبک رهبر به هیچوجه دخالتی در امور نمی‌کند و اختیارات به طور کامل به زیردستان واگذار می‌شود، زیرا تصور براین است که زیردستان دارای شایستگی کافی برای تشخیص موقعیت و انجام وظایف هستند.